Rodzina Toporowicz
Franciszek Toporowicz
Dodane przez Zbyszek dnia Marca 05 2008 05:48:19
Życiorys Franciszka Toporowicza - Obrońcy Westerplatte.
Toporowicz Franciszek
1901-1964
urzędnik cywilny
Urodzony 13 września 1901 r. w Bukownicy, powiat Gostyń w Poznańskiem. Syn Walentego i Franciszki z Majewskich. Pochodził z rodziny chłopskiej. Ukończył cztery klasy szkoły ludowej. Rolnik.
Czynną służbę wojskową odbywał jako poborowy (ochotnik) w 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich w Poznaniu od 25 czerwca 1919 do 7 stycznia 1921 r. Następnie przeniesiony został do pociągu pancernego "Generał Listowski" w Zdołbunowie. W 1920 r. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej pod Kijowem, Zawadą i Zamościem. W 1922 przeniesiony do Jabłonny-Legionowej na kurs podoficerów zawodowych przy 2. Pułku Wojsk Kolejowych, po ukończeniu, którego został podoficerem zawodowym. Od l maja 1922 do 6 sierpnia 1931 służył w 2. Baonie Mostów Kolejowych, a od 7 sierpnia 1931 r. do 13 marca 1935 r. w WST Westerplatte w stopniu sierżanta zawodowego. Przeniesiony do rezerwy został 13 marca 1935 r., a dzień później zameldował się w Wydziale Wojskowego Komisariatu Generalnego RP w Gdańsku na pobyt stały (nr k. 35). Szef Biura Personalnego w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie płk Misiąg - dnia 25 lutego 1935 r. mianował go z dniem l marca 1935 r. pomocnikiem kancelaryjnym do odwołania z uposażeniem IX grupy i przeznaczeniem do służby w Oddziale II Sztabu Głównego. W 1938 r. zdał egzamin na stanowisko III kategorii w państwowej służbie administracyjnej w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr 8 w Toruniu. Dnia 31 lipca 1939 r. dowódca tegoż okręgu nadał mu Srebrny Medal "Za długoletnią służbę".
Brał udział w obronie Westerplatte, po kapitulacji wywieziony do Stalagu I A (nr jeńca 1495). W styczniu 1945 r. przerzucony w głąb Niemiec. Po wyzwoleniu przez armię amerykańską trafił do zgrupowania jenieckiego w Lubece. Do kraju powrócił w maju 1946 r. Od l czerwca 1946 r. zatrudniony był w Zjednoczeniu Przemysłu Skórzanego Okręgu Gdańskiego w charakterze kierownika wydziału gospodarczego. Od kwietnia 1948 do 31 marca 1963 r. -pracował w Zarządzie Portu Gdańsk jako kierownik bazy materiałowej, skąd odszedł na rentę inwalidzką.
Nie znane są losy rodziny. Jedyny dokument to akt ślubu nr 77 wystawiony w Wejherowie dnia 15 września 1934 r., podpisany przez urzędnika cywilnego Hasse, zgodnie, z którym zawarł związek małżeński z Heleną Emilią Barczówną, stenotypistką, wyznania rzymskokatolickiego, urodzoną 6 IX 1910 r. w Wejherowie, córką mistrza krawieckiego Edmunda i jego żony Marty z domu Czają.
Zmarł 23 marca 1964 r.
Odznaczenia: przedwojenne - Medal za wojnę obronną 1918--1921, Brązowy Medal "Za długoletnią służbę", Srebrny Krzyż Zasługi, powojenne - Medal 10-lecia Polski Ludowej, Krzyż Walecznych, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.